Squeamish یک لغت انگلیسی است که به معنای “بی حوصله”، “بی تحمل”، یا “حساس به چیزهای ناخوشایند” است. این لغت معمولاً به شخصی اطلاق می‌شود که به راحتی از نظر جسمی یا عاطفی متأثر می‌شود و نمی‌تواند با موقعیت‌های ناخوشایند یا مشکل‌آفرین کنار بیاید.
تلفظ این لغت به صورت /ˈskwiːmɪʃ/ است.
مترادف‌هایی برای “squeamish” عبارتند از: “ناخوشایند”، “بی‌تحمل”، “حساس”، “بی‌حوصله” و “متزلزل”. از سوی دیگر، متضادهایی برای این لغت عبارتند از: “بی‌تفاوت”، “بی‌حس” و “بی‌ترس”.
ریشه شناسی این لغت به قرن 17 میلادی بازمی‌گردد و از واژه‌ی “squeam” به معنای “تهوع” یا “نفرت” به دست آمده است. در آن زمان، این لغت بیشتر به معنای “تهوع” استفاده می‌شد، اما در طول زمان، معنای آن تغییر کرده و به معنای “بی حوصله” و “حساس به چیزهای ناخوشایند” نیز به کار می‌رود.
اولین مورد استفاده از این لغت در ادبیات انگلیسی به طور دقیق مشخص نیست، اما می‌توان آن را در آثار ادبی قرن 17 میلادی یافت. به عنوان مثال، در نمایشنامه “Hamlet” اثر ویلیام شکسپیر، کاربرد این لغت به صورت “squeamish wife” (همسری بی حوصله) ذکر شده است.
در گرامر، “squeamish” یک صفت است و می‌تواند به صورت مستقیم قبل از اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال: “She is squeamish about blood” (او حساس به خون است). همچنین، می‌توان از این لغت به صورت قیدی نیز استفاده کرد. به عنوان مثال: “He reacted squeamishly to the graphic images” (او به تصاویر وحشتناک با واکنشی بی حوصله واکنش نشان داد).
به طور خلاصه، “squeamish” یک لغت انگلیسی است که به معنای “بی حوصله” و “حساس به چیزهای ناخوشایند” استفاده می‌شود. این لغت در قرن 17 میلادی معرفی شد و از واژه‌ی “squeam” به معنای “تهوع” به دست آمده است. این لغت در ادبیات و گفتار روزمره به کار می‌رود و می‌تواند در جملات صفتی و قیدی به کار رود.
