Solace یک واژه انگلیسی است که به معنای آرامش، تسکین، تسلی، تسلی دادن، تسلیم کردن و یا تسکین دادن است. تلفظ این واژه به صورت /ˈsɑː.ləs/ در امریکن و /ˈsɒl.əs/ در بریتیش است.
این واژه در متنوعیتی از زمینه ها و موضوعات به کار می‌رود. به عنوان مثال، می‌توان به کاربرد آن در موسیقی، ادبیات، روانشناسی، فلسفه، ورزش، و حتی در زمینه تجارت و اقتصاد اشاره کرد.
مترادف های این واژه شامل: comfort, consolation, relief, succor, support, و تسکین دهنده هستند. متضادهای آن شامل: distress, discomfort, misery, و pain می‌باشند.
ریشه شناسی این واژه به زبان لاتین با واژه solacium بازمی‌گردد که به معنای تسلیم و آرامش است. این واژه در قرن 13 میلادی در زبان انگلیسی به کار گرفته شده است.
اولین مورد استفاده این واژه در ادبیات انگلیسی در قرن 14 میلادی در شعری از ژئوفری چاسر به نام “Troilus and Criseyde” ظاهر شده است. در این شعر، واژه solace به معنای تسلیم و آرامش به کار رفته است.
در گرامر، این واژه به عنوان یک اسم و یا فعل به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله “He found solace in music”، solace به عنوان یک اسم به کار رفته است، و در جمله “Music can solace the soul”، solace به عنوان یک فعل به کار رفته است.
