Reticent یک کلمه انگلیسی است که به معنای “ساکت”، “بی‌صدا”، “محتاط” و “محتاج” استفاده می‌شود. تلفظ این کلمه به صورت /ˈrɛtɪsənt/ است.
کاربردها و نقش‌ها:
– Reticent به معنای عدم تمایل به صحبت کردن یا ابراز نظر است. این کلمه معمولاً برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که به طور طبیعی ساکت و محتاط هستند و تمایل کمتری به ابراز عقاید و احساسات خود دارند.
– در محیط‌های کاری، افرادی که reticent هستند، ممکن است در جلسات یا گفتگوهای گروهی کمتر حرف بزنند و بیشتر گوش دهند. آنها معمولاً تمایل دارند اطلاعات را جمع‌آوری کنند و پس از تحلیل دقیق، نظرات خود را ابراز کنند.
– Reticent همچنین می‌تواند به معنای عدم ابراز احساسات و عواطف باشد. افرادی که reticent هستند، ممکن است در مواقعی که باید احساسات خود را نشان دهند، محتاطانه عمل کنند و احساسات خود را پنهان کنند.
مترادف‌ها و متضادها:
– مترادف‌های reticent عبارتند از: reserved، taciturn، quiet، shy، introverted.
– متضادهای reticent عبارتند از: talkative، outgoing، expressive، outspoken.
تاریخچه و ریشه‌شناسی:
کلمه reticent از واژه لاتین “reticentem” به معنای “ساکت” و “بی‌صدا” گرفته شده است. این واژه از ریشه لاتین “reticere” به معنای “ساکت ماندن” تشکیل شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از کلمه reticent در انگلیسی به طور کتبی در سال 1834 ثبت شده است. اما این کلمه قبل از آن در زبان فرانسه به کار رفته بود.
توضیحات گرامری:
Reticent یک صفت است و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: “He is reticent about his personal life” (او درباره زندگی شخصی خود ساکت است).
مثال‌های دیگر:
1. Despite being a talented writer, she remains reticent about sharing her work with others.
2. The reticent student surprised everyone when she delivered a powerful speech at the school assembly.
3. The CEO’s reticence to disclose the company’s financial situation raised concerns among investors.
با توجه به توضیحات فوق، می‌توان گفت که کلمه reticent به معنای ساکت و محتاط استفاده می‌شود و می‌تواند در محیط‌های کاری و اجتماعی به کار رود. همچنین، این کلمه می‌تواند به معنای عدم ابراز احساسات و عواطف نیز باشد.
