رادیوگرافی پری اپیکال چیست؟ چگونه انجام می‌شود
رادیوگرافی پری اپیکال یا تک دندان یک تکنیک تصویربرداری داخل دهانی است که اطلاعات مهمی در مورد دندان و استخوان‌های اطراف ارائه می‌دهد. این نوع رادیولوژی جزئیات آناتومی دندان و ساختار آناتومیکی اطراف آن را نشان می‌دهد و دندان‌پزشکان می‌توانند توسط آن، تنها دندان خاصی را به‌وسیله‌ی رادیوگرافی تصویربرداری کنند.
رادیوگرافی پری اپیکال برای یافتن مشکلات دندانی زیر خط لثه یا در فک، مانند دندانهای نهفته، شکستگی دندان، آبسه، تومور و تغییرات استخوانی مرتبط با برخی بیماریها کاربرد دارد. این تصویربرداری محدودیت‌هایی مانند تغییرات آناتومیک سه بعدی، فشرده سازی هندسی و ساختارهای تشریحی احتمالی که می تواند ناحیه مورد نظر را مبهم کند، دارد.
رادیوگرافی پری اپیکال اصلی ترین رادیوگرافی مورد استفاده در مراکز تصویربرداری دندان است. این تصویربرداری می‌تواند به متخصص دندانپزشکی اطلاعات مهمی را در تشخیص و درمان بیماری‌های دندانی و فکی ارائه دهد. مزایای رادیوگرافی پری اپیکال شامل دقت بالا، سرعت تصویربرداری، کمترین نیاز به تجهیزات و مواد شیمیایی، کاهش نیاز به تصویربرداری مکرر و کاهش نیاز به تصویربرداری سه بعدی است.
رادیوگرافی پری اپیکال چگونه انجام می‌شود؟
رادیوگرافی پری اپیکال یا تک دندان یک تکنیک تصویربرداری داخل دهانی است که اطلاعات مهمی در مورد دندان و استخوان‌های اطراف ارائه می‌دهد. برای انجام این تکنیک، دوربین داخل دهان بیمار قرار می‌گیرد و فیلم تهیه می‌شود. امروزه این تکنیک با استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی انجام می‌شود که باعث کاهش نیاز به استفاده از فیلم و پرتو ایکس می‌شود. در این روش، دستگاه دیجیتالی به جای فیلم استفاده می‌شود و تصویر توسط سنسور دیجیتالی ثبت می‌شود. این روش باعث کاهش زمان انجام تست و کاهش میزان پرتو ایکس است.
برای انجام رادیوگرافی پری اپیکال، بیمار باید به صورت نشسته در صندلی دندانپزشک قرار بگیرد و دوربین داخل دهان بیمار قرار داده می‌شود. سپس دستگاه دیجیتالی به جای فیلم در موقعیت و پایداری قرار گرفته و اپراتور مخروط واحد اشعه ایکس را تراز می کند و آن را به سمت فیلم هدایت می‌کند. برای کمک به هدایت فیلم، از حلقه نگهدارنده فیلم استفاده می‌شود. بعد از تهیه تصویر، دندانپزشک می‌تواند اطلاعات مهمی در مورد دندان و استخوان‌های اطراف را بررسی کند. این تصویربرداری برای یافتن مشکلات دندانی زیر خط لثه یا در فک، مانند دندان های نهفته، شکستگی دندان، آبسه، تومور و تغییرات استخوانی مرتبط با برخی بیماریها کاربرد دارد.
